Mo cheol thú a sméire duibhe
toradh Dé ar dhris diabhail,
an blas nua ar shean-strus
suaimhneas nua ar mo thuras.
Caor dhubh ag fás ar thor fial,
ar theanga, do bhlas, go diail,
cuimhní óige 'tá go breá,
díom im 'ógánach cois trá.
Is fada uaim an áit sin
cois claíocha i bpáirc fhairsing,
torthaí Éirinn 'bhí ar fáil
romhainne i ngoirt áille.
Ní hionann Áth Cliath an dubhaigh is Sligeach na gréine,
idir lucht ardnósach clann Tomáis is nósanna na ndaoine,
iliomad difríochta ann leis an saol gan chothrom na féinne,
ar a laghad is ionann an sméar dhubh a fhásann go tréan ann.
